• Home
• Content
• เราเป็นประเทศที่อยากเจริญ แต่วันๆ ประชาชนเผชิญแต่การบริหารที่ล้าหลัง

เราเป็นประเทศที่อยากเจริญ แต่วันๆ ประชาชนเผชิญแต่การบริหารที่ล้าหลัง

1311

ขอบคุณภาพ BBC : https://www.bbc.com/thai/thailand-57723752

มันเป็นเรื่อง ที่ประชาชน อย่างเราต้องวิพากษ์วิจารณ์ หรือ ชาวบ้านต้องด่า จะวิจารณ์จะด่า จะหยาบคาย หรือ ไพเราะ ขอให้เป็น ความรึ้กนึกคิดจริงๆ ของเรา ในฐานะประชาชน คนเสียภาษี ซึ่งเป็นเจ้าของประเทศตัวจริง มันคือเสียง เสียงประชาชน คือ การเมือง  คือ อำนาจ ที่ใช้ถ่วงดุล ตรวจสอบ และเรียกร้อง ที่ผู้มีอำนาจต้องฟัง และนำไป ขบคิด หาทางแก้ไข หรือสนับสนุน
เพราะการเมือง ต้องนำทางประชาชนไปสู่ความหวัง ความเชื่อมั่น ความภูมิใจ ผาสุขและห่วงแหน ถิ่นฐานบ้านเกิด ระบอบ ระบบ ที่รวมเป็น อธิปัตย์


ความฝันนำทางนี่แหละ คือ อุดมการณ์ของการพัฒนาประเทศ เราอยากเห็นประเทศของตัวเอง เจริญ เฉกเช่น ประเทศโลกที่หนึ่ง แต่ วันนี้ เรายังเผชชิญกับวิสัยทัศน์ ผู้นำแบบโลกที่สาม มองประชาชน เป็นมิตรกับศัตรู ใช้อำนาจ กำจัดมากกว่าประนีประนอม รอมชอมร่วมมือกัน เราอยากเป็นประเทศนี้พัฒนา แต่การบริหารประเทศ ยังเป็ไปแบบด้อยพัฒนา เน้นซื้ออาวุธ เน้นแจก ข้าราชการที่หนุนอำนาจ ยังวางตนเป็นเจ้ายศเจ้าอย่างและยังคุกเข่ากราบกราน จำนน ต่อความสัมพันธ์แบบล้าหลัง เราอยากมีประชาธิปไตย แต่เลือก ประชาธิปไตยแบบไทยๆ คือ แบบรัฐประหารก็ได้ ฉีกรัฐธรรมนูญก็ได้ ใช้ ส.ว.แต่งตั้ง มาโหวตนายกฯ ก็ได้ ไม่ลงสมัครเลือกตั้ง แต่เป็น นายกฯ ก็ได้ ยัดข้อหา คู่ต่อสู้ทางการเมือง ยุบพรรคคู่แข่ง ได้หมด ฯลฯ เราอยากอยากเป็นประเทศอุตสาหกรรม สนับสนุน เปิดโอกาส ให้คนเข้ามาลงทุน จัดโซน ยกทั้งจังหวัด อัดดัน ไปทั้งภาคตะวันออก ภาคใต้ ให้เป็น “นิคมอุตสาหกรรม”  ทำให้มีทั้ง ขยะ สารพิษ ที่ประเทศอื่นๆ ขนมาผลิต มาทำที่ไทย  แต่ ไม่มีปัญญา จะวางระบบสาธารณูปโภค วางระบบป้องกันภัย และวางระบบแก้ไขปัญหาอุบัติเหตุ เพลิงไหม้ น้ำท่วม ก๊าซระเบิด ฯลฯ ที่ได้มาตรฐาน ใช้ทักษะ วิชาชีพชั้นสูง คุ้มครองต่อสิ่งแวดล้อม แต่ประชาชน ได้อย่างปลอดภัย เท่าทัน รวดเร็ว

เราอยากมีสิ่งแวดล้อมที่ดี มี ธรรมชาติ บริสุทธิ์ ที่ชาวโลกยอมรับ อยากมาเที่ยว  ถูกใจประชาชน ผู้นำรัฐบาล ไทย ( แทบทุกรัฐบาล) ไม่อยากหน้าชาหน้าแตกบนเวทีโลก เวลาโดนกลุ่มอนุรักษ์นักสิ่งแวดล้อมถาม ก็มารับร่างกฎหมาย จาก NGOs นักสิ่งแวดล้อม ซึ่งมีมาตรการ ควบเข้ม ดีงาม  แต่ไม่กล้าบังคับใช้ หรือ เอาผิดใคร แถม รับเงินใต้โต๊ะ...!!   สุดท้าย ไอ้มาตรการ ต่างๆ ข้อปฏิบัติ กฎบังคับ ต่างๆ ถูกใช้แบบหละหลวม เลือกปฏิบัติ เราจึงมีโรงงาน มีนิคมอุตสาหกรรม มีน้ำเสีย ควันดำ ขยะพิษ หลุดรอด รั่วไหล เต็มไปหมด และเรากลัว นายทุนจะถอนสมอ ย้ายฐาน ก็ใช้อำนาจกดเสียงประชาชน ทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ แทนที่ศึกษา รูปแบบ วิธีการ จากประเทศที่เขาพัฒนา วิธีการได้มาตรฐาน เราอ้างแต่ว่า มี่งบประมาณ แต่ เงินซื้ออาวุธ เงินเพิ่มกำลังพล เจ้าห้าที่ กับ ขึ้นเงินเดือนราชการ เรามีอย่างเหลือเฟือ

กรณีโรงงานพลาสติกโฟม ระเบิดที่กิ่งแก้ว ก็เป็น กรณีซ้ำๆ ซากๆ เกิดเป็นเรื่องปกติ ว่า อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้ ตลอดเวลา รัดกุมในการก่อสร้าง เคี่ยวเข็ญในการตรวจตรา แล้วว่องไว เป็นมืออาชีพในการแก้ไขปัญหา อุบัติเหตุ  ศึกษาได้ จากวิธีการทำงาน แบบมืออาชีพ กรณี แก๊งหมาป่าติดถ้ำ และการแก้ปัญหา รูปแบบการรับมือ จะสะท้อน การวางระบบ ความพร้อม การสนใจใส่ใจปัญหา การสร้างมาตรการ การอนุมัติงบประมาณ ไปจนถึง การพัฒนาทักษะเจ้าหน้าที่ เครื่องไม้ เครื่องมือ และการทำงาน เป็นทีม ไม่ใช่ให้เด็กหนุ่ม ( กรณีน้องพอส) เข้าไปผจญเพลิงสู้กับเพลิง โดยไม่มีประสบการณ์ หรือ ประสบการณ์ไม่เพียงพอ

งานนี้ ตั้งแต่วินาทีแรก ที่เกิดอุบัติเหตุนั้น ประเมินได้แล้ว ว่า อันตรายและอาจจะลุกลามใหญ่โต ต้องการใช้กำลังคน เครื่องมือเพื่อระงับเหตุ การดึง กำลังจากหน่วยงานอื่นๆ มาผสม และการตั้ง ชุดเฉพาะกิจ สั่งการฉับไว รวมศูนย์คนเดียว เพื่อประสิทธิภาพ สูงสุด ฯลฯ ความจริงเป็นอย่างไร ?....  เงียบกริบ !!

เราเคยรับมือภัยพิบัติขนาดใหญ่ที่มีประสิทธิภาพอยู่ครั้งหนึ่ง คือ กรณี สึนามิ งานเดียวที่เห็น ผู้นำลงมาบัญชาการ หน้างาน สั่งทุกหน่วย ดูทุกจุด จากนั้นมา เรามีนายกฯ ที่เปลืองข้าวสุกมาตลอด  และที่พูดนี้ ไม่ได้เอ่ยนาม เชียร์ใครนะครับ แค่อยากเห็นผู้นำประเทศ ผู้นำหน่วยงาน ทำงานเป็นกว่านี้ ...

เราเป็นประเทศที่อยากเจริญ แต่วันๆ ประชาชนเผชิญแต่การบริหารที่ล้าหลัง  กินข้าวแล้ว อย่าลืม ออกไปทำบุญให้ประเทศ กับ นายกฯ ตู่ นะครับ