• Home
• Content
• ทุนนิยม....

ทุนนิยม....

1029

วันสองวันมานี่ มีกระแสข่าวหนึ่งที่เราหลายคน พากันตื่นตัว และโพสต์ระบัดระบายกันมาก คือ เรื่องรัฐบาลออกกฎหมายให้ ต่างชาติครอบครองที่ดินได้ 1 ไร่ จริงๆ แล้ว ต่อให้รัฐบาลไม่ได้ประกาศ ก็มีต่างชาติมาครอบครองนานแล้วครับ ตั้งสมัยผมทำงานหลังเรียนจบใหม่ๆ ก็ลงพื้นที่ สำรวจปัญหาการครอบครองของทุนต่างชาติ แถบชายทะเล หรือ แหล่งท่องเที่ยว เมืองท่องเที่ยว ชื่อคนไทยที่นำมาสวม แต่เจ้าของที่แท้จริงคือทุนต่างชาติ ในยุคเริ่มผุดโรงแรม คอนโดฯ ใหญ่ๆ

คำถามคือ ทุน มันน่ากลัวจริงๆ หรือ น่ากลัวครับ สำหรับคนที่ไม่รู้ หรือไม่เท่าทัน แต่สำหรับผมโดยตัวมันเอง ทุน ไม่ได้มีพิษสงอะไรมากนัก หากแต่เมื่อไหร่ที่อำนาจ ไปรับสยบยอม หรือ เอื้ออำนวยนั่นแหละ บรรลัย!!  ซึ่งก็เป็นแบบนั้น กลไกราชการ โดยเฉพาะในระดับนโยบาย ที่มีอำนาจออกกฎหมาย ระเบียบ และกลไกการเมือง นักการเมืองที่มีอำนาจออกกฎหมาย ไม่ได้มีความรู้ ไม่ได้ตระหนักและมองไปข้างหน้าอย่างมีวิสัยทัศน์ เอื้อกฎหมาย หรือเปิดช่อง ให้ ทุนเข้ามากวาดต้อน ทำงานกินรวบ ผูกขาด และ ทุน ไม่มีสัญชาติครับ มีแต่ ผลกำไร ไปที่ไหนก็ได้ ไร้พรมแดน นี่เองที่ทำให้ประเทศที่มีทุน มีนักลงทุน โหยหา ให้ประเทศต่างๆ เปิดประเทศ หรือ เปลี่ยนแปลงมาเป็นระบอบประชาธิปไตย เพราะ ทุนสามารถเข้าทำงาน แสวงหากำไรได้เต็มที่

ประเทศไทย ที่มีระบบราชการที่ ใหญ่เทอะทะ แต่ล้าหลังและล่าช้า  เมื่อใหญ่ก็กิน จุ จึงจำเป็นต้องแสวงหาเงินงบประมาณมาใช้จ่าย หล่อเลี้ยงระบบ  แต่ศักยภาพในประเทศ ตอนนี้ ภาคอุตสาหกรรมก็ตาย การท่องเที่ยวก็น็อค เกษตรยิ่งไม่ได้เกิด แถมตัวเอง คิดหาเงินทางอื่นๆไม่ได้ ไม่เป็น ความคิดสร้างสรรค์ ให้คนในประเทศ  สร้างสรรค์สินค้า ทำตลาด หาตลาด ส่งออก ขายของ ฯลฯ หลายรัฐบาลในระยะหลังๆ ทำไม่เป็นซักอย่าง ( โดยเฉพาะรัฐบาลปัจจุบัน) แต่อยากมีอำนาจ จึงลำบาก ยิ่งมาแก้ปัญหาแบบ หวานเงิน แจกเงิน ก็ถมให้ประเทศนี้ล่มจมไวขึ้น

สถานการณ์ตอนนี้ คือ ประเทศไม่มีเงิน ไม่มีปัญหาจะหาเงิน รีดจากภาษีก็ไม่ได้แล้ว เพราะพังทั้งระบบ จากการล็อคดาวน์ เพราะโรคระบาด ทำให้ธุรกิจทรุดพินาศหมด แถมมาเจอภัยพิบัติธรรมชาติกระหน่ำ ต้องใช้งบประมาณฟื้นฟู เยียวยา  ไหนงบซ่อม ไหนงบชดเชย ไหนงบแจกเปล่า แล้วไหนเงินตัวเองที่จะต้องจ่าย เงินเดือน สวัสดิการ คนของราชการซึ่งมากมายมหาศาล ที่ต้องกินต้องใช้ นโยบายขายที่ 1 ไร่ให้ต่างชาติที่มาลงทุน ด้วยเงิน 40 ล้าน นั้น  เป็นนโยบายที่กระจอกมาก ไม่พอให้รัฐบาลยาไส้หรอกครับ

เงินที่รัฐบาลต้องใช้ ทั้งระยะสั้น ระยะยาว จำนวนมันมาก มหึมา และเป็นเงินที่ใช้ เพื่อความฟุ่มเฟือยเสียเปล่า ไปตามกลไกราชการ แต่ไม่กระตุ้นเศรษฐกิจ กระตุ้นการฟื้นตัว ทั้งระบบ

ชาวบ้านคิดแผนจัดงาน เทศกาล งานอีเว้นต์ ต่างๆ เพื่อให้เกิดการออกมาซื้อขาย ผู้ว่าราชการ เทียวสั่งห้าม ทั้งๆที่ นี่คือการกระตุ้นเศรษฐกิจระดับล่าง ของประเทศ เรื่องนี้เป็นเรื่องเดียวที่เกิดเหตุ แอ้ด คาราบาว ด่าผู้ว่าฯ เพราะ กลไกราชการไม่ได้ เข้าใจสถานการณ์ที่แท้จริง รัฐบาลที่ไร้วิสัยทัศน์ เอาแต่สั่ง สั่งๆๆๆ  และ ทั้งระบบก็ต้องฟัง เพราะคำสั่งนั้นคือกฎหมาย เป็นอนาจสั่งการสูงสุด ที่ผูกที่ส่วนกลาง ศูนย์อำนาจ

การกระตุ้นเศรษฐกิจ ของตัวเอง จากระดับฐานราก คือ ทางออกสำคัญ และต้องเร่งรีบทุ่มทุน ทุ่มเท แต่ กฎหมาย และ คนทำงานระดับนโยบายยังนิ่งเฉย ยังสยบยอมให้ทุน (ไทย) ผูกขาด สำหรับผม จะทุนไทย หรือ ทุนฝรั่ง ถ้าไร้มโนธรรมก็เลวพอๆกัน

เงินที่ประชาชนจับจ่าย ซื้อสินค้าในชีวิตประจำวัน เข้าหระเป๋ากลุ่มทุนไทยไม่กี่ตระกูล หมวดก่อสร้าง เข้า เครือซีเมนต์ไทย หมวดอาหาร เข้าซีพี เบทาโกร สหพัฒน์ (ตระกูลมาม่า) เครื่องดื่มเข้าบุญรอด ไทยเบฟฯ  ฯลฯ เงินไม่ได้เข้ากระเป๋า ชาวบ้าน กฎหมาย ไม่ได้เปิดให้ทำ สาธารณสุข สสส. ห่วงสุขภาพประชาชน แต่ไห่วงปากท้อง ไม่ห่วงเศรษฐกิจและการครองตลาดแบบผูกขาด

เราจะรบกันทุนได้อย่างไร ?

ยาก.... เกษตรกรเกือบครึ่ง ไปถวิลหา ชีวิตโรมันติก ปลูกเพื่อกิน เศรษฐกิจพอเพียง ไปโคกหนองนา ฯลฯ พวกท่องคำว่า “เงินทองของมายา ข้าวปลาของจริง” ไอ้พวกนี้ ไม่รู้ว่า ประเทศนี้ขับเคลื่อนด้วยเงินงบประมาณเท่าไหร่ 80% เอาไปจ่ายเป็นงบประจำ คือ ข้าราชการ ซื้อเรือดำน้ำ (แบบไม่มีเครื่อง) ซื้ออาวุธ ที่ไม่เคยได้รบ เงินประจำตำแหน่ง ส.ว. ส.ส. นักการเมือง ที่ไม่ได้ทำงาน ไม่คิดแก้ไขกฎหมาย ที่สำคัญ เงินนี้ไปจ้างให้อยู่รอยกมือ คุ้มหัวรัฐบาล!!

เราจะรบกับทุน ได้อย่างไร ? ก็ถ้าคนไทย หันมาสนใจคนไทยด้วยกัน ผมขายไวน์ ผลไม้พื้นเมือง ผลไม้ที่งอกจากแผ่นดินนี้ จากแรงงานชาวบ้าน คนไทย ด้วยกันไม่ซื้อด้วยซ้ำ หนำซ้ำบางคน ยังสั่งไม่จ่าย หรือ ต่อราคาจนหายใจไม่ออก นี่แหละวิบากกรรม  ของคนในประเทศนี้ ที่รักประเทศ เหลือเกิน แต่วิถีชีวิต ไม่ได้เอื้ออำนวยให้ความรักนั้น สร้างอานิสงส์ อะไรทางเศรษฐกิจ สุดท้าย ต่อให้ฝรั่งไม่ได้อยากซื้อ เกษตรกรก็อยากขาย เพราะ ชีวิตเกษตร มันไม่ตอบโจทย์ รายได้ ที่พอยังชีพหรือ สุดท้าย ชีวิตเกษตรกร ล่มจมไปกับกหนี้สิน ความไม่คุ้มทุน ไม่มีตลาด ไม่มีกลไกสร้างโอกาส แปรรูป หรือพัฒนาผลิตภัณฑ์ เพื่อออกไปขาย

เมื่อวาน ที่ผมโพสต์ว่า “ขำเยี่ยวราด” ที่เห็นใครๆ โพสต์ห่วงประเทศ จากกระแส รัฐบาลขายแผ่นดิน ขำเพราะอื่นๆ มึงกินเบียร์ช้าง ลีโอ จอห์นนี่แบล็คเลเบิ้ล ชีวาส หรือ ไวน์ ฝรั่ง

ทั้งราชการ ทั้งคนไทย อีก 100 ชาติ หรือ อาจจะอีก แปดแสนภพชาติปอยเปรต มึงก็รบกับทุน ไม่ได้ ถ้าไม่เริ่มคิดว่า การรบกับทุน คือการที่ มึงเริ่มจากการปฏิเสธบริโภค สินค้าทุนด้วย !!

ฉะนั้น วันนี้ กินของไทย ใช้ของไทย และดันสินค้าไทย ไปขายต่างแดน หาเงินเข้าบ้าน ครับ ทางรอดมีทางเดียว....