ความหน้าด้านอันน่าเบื่อหน่าย

( ขอบคุณภาพ จากรายการ โหนกระแส )

จริงๆ ว่าจะไม่พูดเพราะไม่อยากพูดเลย เบื่อหน่าย แต่... ประเทศที่อุดมไปด้วยความตอแหล ไร้สัจจะ ชาวพุทธที่สอนกันเรื่อง สติปัญญา อริยสัจ ที่ถวิลหาแต่อภินิหาร จาก คนดี จาก สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เชื่อและงมงาย เราจึงวนเวียนอยู่ในอาจม ทางอำนาจ การเมืองที่หน้าด้าน กับ ชนชั้นปกครองที่เหยียด เหยียบหัว และกดขี่ประชาชน คนเล็กคนน้อย จากรากฐานประชาชนที่โง่ ขลาด กลัว

เราวนเวียนอยู่ในอำนาจการปกครองบ้านเมือง ที่ไม่ได้ดิ้นรนพยายาม เพื่อสร้างความเปลี่ยนแปลง เพื่อพัฒนาตัวเองให้ไปจากความคร่ำครึ ดักดาน สังคมอำนาจที่ยึดโยงพรรคพวก ชนชั้น ผลประโยชน์ไว้ที่กลุ่มตน ดักดานและปลูกฝังแต่ความรักชาติ ชาติที่ไม่มีประชาชน ชาติที่ไม่ได้จริงจังเรื่องความเสมอภาคหรือเสรีภาพ ชาติที่มักมองคนด้วยกัน ว่าเป็นสิ่งที่ต้องถูกปกครองและเชื่อ หรือ ต้องทำเพื่อชาติ

เราจึงวนเวียนอยู่กับการยึดอำนาจ รัฐประหาร การฉีกกฎหมาย การปราบปรามคนคิดต่าง ซึ่งก็คือ ต่างจากคนแค่บางกลุ่มคิด บางกลุ่มที่สถาปนาหรือมโนภาพความเป็นชาติอยู่ฝ่ายเดียว เราจึงวนเวียนอยู่ภายใต้ ทหาร ชี้นำ และชนชั้นปกครองบางกลุ่มที่พยายามกำหนด ชะตากรรมประเทศ และเราจึงวนเวียนอยู่กับความทุกข์ระทม สิ้นหวัง กับปัญหาแค่เรื่องปากท้องให้พอมีกิน  เรื่องสิทธิ เสรีภาพ เรื่องโอกาสในการทำมาหากิน ในขณะที่บ้านเมืองอื่นๆ ฝันและก้าวไปไกล ถึงสวัสดิการชีวิต ฝันไปถึงมาตรฐานการมีชีวิตเป็นมนุษย์ เป็นพลเมือง ที่มีอิสรเสรีภาพ มีศักดิ์ศรี มีความหวัง และมีโอกาสมากมายที่จะใช้ศักยภาพของตัวเอง สร้างอนาคตได้อย่างไร้ขีดจำกัด ไม่ใช่ คอยถวิลหาแต่อาชีพ “ข้าราชการ” เพื่อจะได้มี อภิสิทธิ์ ที่เหนือกว่ามั่นคงกว่า หรือ เข้าหา สร้างสายสัมพันธ์ กับคนมีอำนาจ

การเมืองไทยจึงไม่เคยได้ไปไหน ที่ควรจะเดิน การเมืองที่ยืนบนรากฐาน สังคมวัฒนธรรม อุดมการณ์  จารีตและความเป็น ชาตินิยม แบบไทยๆ น่าเบื่อหน่าย

เรายังวนเวียนมาด่า การรัฐประหาร คนทำรัฐประหาร ทั้ง 3 ครั้ง ล่าสุด คือ ปี 2535 ปี 2549 ปี 2557 คนทำทั้งหมด ยังเดินเอ้อ ระเหยเสวยสุข ประเทศนี้ยังไม่ไปไหน มึนงงกับสงสัยกับเหตุและปัญหา ระหว่างข้ออ้างและข้อเท็จจริง ซึ่ง ณ วันนี้ สิ่งที่อ้างเอ่ย ล้วนไร้สาระ ตอแหลและหน้าด้าน ความเสียหายที่ประเทศนี้ต้องจ่าย ความล่าช้าจากการพัฒนาที่สูญสิ้นไป ไม่มีใครรับผิดชอบ เป็นขบวนการทำลายบ้านเมืองที่นำมาซึ่งความสูญเปล่า และน่าขบขัน แต่กลับ ยืดอก ยกไหล่ อวดตน เสมือน วีรชน คนกล้า กอบกู้บ้านเมือง ทั้งๆที่ยืนบนความย่อยยับของประเทศ

30 ปี ชะตากรรมที่ประชาชนได้แต่ก้มหน้า งึมงำ กฎเกณฑ์ ระเบียบ กฎหมาย และหลักการปกครอง ที่ถูกต้องเป็นนิติรัฐ ในระบอบประชาธิปไตย เสื่อมทราม ด้วยการถูกแทรงแซง ถูกแก้ไข เปลี่ยนแปลง และถูกใช้ไปผิดทิศผิดทาง ทำลายรากฐานสถาบันการเมือง ทั้ง ศาลรัฐธรรมนูญ ปปช. กกต. ไปจนถึง รัฐสภา ( ส.ส. ส.ว. )

วันนี้ ประชาชนหลายคนอาจจะโง่ งมงาย หรือ แกล้งโง่ เพื่อประโยชน์ เพื่อสถานะ อำนาจ ของตน แต่มีไม่น้อยที่ ทนไม่ไหว ทำใจยอมรับ ความยัดเยียด ความถูกกด บังคับให้รัก ให้จงรักภักดี ให้เชื่อมโนภาพ ความเป็นชาติ ที่เกาะเกี่ยวแค่คนบางกลุ่ม ไม่ไหวแล้ว

คำถามนี้ ไม่ได้พุ่งตรงไปแค่ประยุทธ จันทร์โอชา ผู้นำหุ่นเชิด ที่ไร้น้ำยา แต่พุ่งตรงไปทั้งขบวนการ ที่เกื้อหนุน กลุ่ม ส.ว. ส.ส. นักวิชาการ กลุ่มธุรกิจ กลุ่มยึดหรือแทรกแซง อยู่ในกลไก ตามกฎหมายรัฐธรรมนูญ กองทัพ ข้าราชการ นักการเมืองทุกพรรค ทั้ง พลังประชารัฐ ประชาธิปัตย์ ภูมิใจไทย

8 ปี รัฐประหาร  4 ปี ในฐานะรัฐบาลจากการเลือกตั้ง และการบริหารที่ไร้น้ำยา 8 ปี ตามข้อกำหนดในกฎหมายรัฐธรรมนูญ กรณี ห้ามดำรงตำแหน่ง เกิน 8 ปี เพราะประชาชนคนไทย กำลังผจญทนทุกข์ กับภาวะความหน้าด้านไร้สปิริตของชนชั้นนำ ชนชั้นปกครอง

บนหนทางที่ผิดทำนอง ผิดแปลกแหวกแนว มั่ว ตอแหล ถลุง ฟุ่มเฟือยๆไร้สาระมานาน นานและซ้ำๆกับการรัฐปประหาร กับบทบาททหารที่สุดท้ายคือ ล้มเหลวในการพัฒนาประเทศ พัฒนาประชาธิปไตย เรากลับมาเดินให้ถูก และเราต้องพร้อมเพรียงใจกัน “ด่า ไอ้หน้าด้าน” ทุกคนที่ยังทำมึน นั่งในตำแหน่งอำนาจ ทุกๆ องคาพยพ ครับ