• Home
• Content
• สปก. ชนักติดหลังที่เหมือนต้องคำสาป

สปก. ชนักติดหลังที่เหมือนต้องคำสาป

1018

เป็นประเด็นหัวข้อการสนทนาที่สนุกสนานในหมู่เกษตรกรด้วยกัน ว่า ใครไม่เอาโฉนดบ้าง ? ตอบเลย เกือบทุกคนยกมือเอา ( !! )               

ในอดีต ย้อนๆ ไป หรือ แม้แต่ปัจจุบัน ก็ยังมี คนที่ไม่มีที่ดินทำกิน และอยากมี อยากทำเกษตร อยากใช้ชีวิตพอเพียงเรียบง่าย แต่..เชื่อเหอะครับ กับคนที่ทำเกษตรมาทั้ง ชีวิต หลายคนมากไม่อยากเอ่ย ที่ทำเพราะไม่รู้จะทำอะไร ที่ทำเพราะเลยวัยที่จะเปลี่ยนอาชีพไปแล้ว และ ในนั้น มีไม่น้อย เอาที่ดินไปขาย จำนอง เพื่อเอาเงินไปลงทุนด้านการศึกษาลูกๆ ซึ่งหมายถึง ว่า ไม่ได้ต้องการให้ลูกหลานสืบสานอาชีพเกษตรกรรม

 คำถามที่น่าสนใจ คือ ทำไม ? เพราะคำท่องจำอันสุดแสนคลาสสิคของเรา ที่รับรู้มา คือ  เกษตรกร รักผืนแผ่นดินมาก !!!

หลายปีมานี้ ผมพูดกับชาวบ้านทุกวัน ว่า ที่ดิน ไม่ได้มีไว้แค่ ปลูกพืช ได้แค่นั้น ที่ดิน สามารถเอาไป แบ่งทำบ้านจัดสรรได้ เอาไปขุดดินขายได้ เอาไปจัดที่ท่องเที่ยวได้ อาทิ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ท่องเที่ยงเชิงเกษตร จัดงานเทศกาล แค้มปิ้ง แรลลี่ ที่จอดรถ ฯลฯ ได้หมด เพราะหัวใจสำคัญ คือ ที่ดินคือ หลักทรัพย์ และเป็นเครื่องมือหากิน

คว่าหลักทรัพย์ หมายถึง หากฉุกเฉิน เลือดเข้า ลำบากจนตรอก หลังชนฝา “ที่ดิน” สามารถเอาไปขาย เอาเงินมาเยียวยา แก้ไข ปัญหาชีวิตได้ บางคนคิด ตื้นๆ ขายซื้อรถ สร้างบ้าน แต่งเมีย จัดงานบวชลูก ฯลฯ คุยแบบคน มีอันจะกิน หรือ ปัญญาชน เพ้อฝัน ก็ว่า โง่ มาก ขายที่เอาเงินไปจัดงานบวช แต่สำหรับคนเป็นพ่อแม่ คนเป็นพุทธ นั่นคือ ความหมายยิ่งใหญ่ ทั้งชีวิต

ดังนั้น การมีโฉนด หมายถึง การมีสถานะทางกฎหมายที่พิเศษขึ้น ย่อมมีความหมาย มีความสำคัญมาก สำหรับคนที่มีที่ดิน เพราะมูลค่าสูงกว่า การถูกสลักหลัง ว่า สปก. ซึ่งขายไม่ได้ หากแอบขายก็ราคาถูกมาก การมีโฉนดคือการมี หลักประกัน ให้ครอบครัว ในฐานะ “อสังหาริมทรัพย์ “ ไม่ใช่ ฐานะแค่ที่ดิน ( ที่เอาไว้เพาะปลูก) คนมีโฉนดในมือ จึงเป็นคนมีหลักประกัน

เมื่อวานก่อนอ่านเจอ ข้อเสนอของพี่น้อง ชาวบ้านที่ไปร่วมชุมนุม ที่กรุงเทพฯ 1 ในหลายข้อ ที่เรียกร้อง ต่อรัฐคือ คัดค้านนโยบาย แปลง สปก. เป็นโฉนด เพราะมองว่า ทำให้เกษตรกร เสียที่ดินทำกินง่ายขึ้น ก็เป็นไปได้ ในแง่นี้ กับบางคน แต่ไม่ใช่ทุกคน แต่การสามารถเอาที่ดินไปแปลงเป็นโฉนดได้ สำหรับชาวบ้าน หรือเกษตรกรหลายคน ต่างอยากได้ เพราะมีราคา หากวันหนึ่ง เดือดร้อนอยากขาย !!

อย่าลืมว่า ชีวิตคนเรา มันมีเรื่อง สำคัญๆ จำเป็นๆ กันทั้งนั้น และตลอดเวลา อย่างน้อยๆ ถ้ามีโฉนด  ที่ดินเรา ขายได้มีราคาก็อุ่นใจ ซึ่งคนทำงานพัฒนา ( NGOs) งานเคลื่อนไหวต้องเข้าใจชาวบ้านในแง่มุมเรื่องนี้  ดังนั้น สิ่งที่ต้องทำ ไม่ใช่การปิดกั้น การห้าม ไม่ให้ที่ดินมีสถานะใหม่ ที่มีราคา เป็นที่ต้องการของตลาด  แต่ ควรจะทำให้ ที่เกษตรกรสูญเสียไปนั้น กลับคืนมาสู่มือเกษตรกร คืนอีกครั้ง อาจจะให้เช่า ให้เช่าซื้อ ให้คนรุ่นใหม่ๆ ลูกหลาน ที่อยากทำเกษตร ได้เอื้อมถึง ปัจจัยหลักของอาชีพได้ นั่นคือ ที่ดิน!!

พูดง่ายๆ ข้เสนอผม คือ ไม่ห้าม การแปลง สปก. แต่ ขอเรียกร้องให้ ธนาคารรัฐ สักแห่ง หน้าที่รับซื้อคืน หรือ ขาย ให้เช่า กับคนที่อยากมี อยากทำเกษตร ในเงื่อนไขที่ง่าย คิดในแง่นี้ รัฐมีรายได้ เพิ่มอีกหลายทาง เพราะที่ดินยอะมากถูกปล่อยทิ้ง สูญเสียโอกาสทางเศรษฐกิจเปล่าๆ อาจจะเปลี่ยนธนาคารออมสิน หรือ ธนาคารเกษตรฯ มาเป็นธนาคารที่ดิน หรือ สร้างใหม่ แต่ ผมว่า รัฐมีธนาคารอยู่แล้วเยอะแยะ เอาธนาคารทหารไทย กับ กรุงไทย ก็ได้ มายุบรวม ปรับโครงสร้างหน้าที่ใหม่ สบายเลย

ที่พูดนี้ พูดในนามตัวเอง คือ อย่าห้ามนโยบายนี้เลย มีโฉนดแล้ว แต่ไม่ขายก็จบ แต่ถ้าจะขายก็อยากจะขายให้มีราคา... ก็เท่านั้น