8 July 2023
913
เมื่อวานตาเชยแวะมาเยี่ยมเยียน พักนี้พาลูกเมียแวะบ่อย ตั้งแต่ยกฐานะจากคนจนๆ มาเป็นเสี่ยเชย ตั้งแต่เตร็ดเตร่หาเก็บหาซื้อของเก่า และอธิบายตัวเอง ว่า คนดูแลโลก (จากการเก็บขยะข้างทาง) ทำให้ดูดีขึ้น ชีวิตผมที่นี่จะได้คุยเรื่องการเมืองบ้าง จากคนสองคนเท่านั้น คือ ตาเชย กับ ตาเด่น สองสหายจากบ้านตาลวก นอกนั้น ไม่มี และนอกจากไม่มีแล้ว หลายคนไม่ชอบ ทัศนะทางการเมืองของผม ด้วย
ใช่ครับ ผมด่าหนัก และด่าแบบถอดรื้อ ไล่เรียงประวัติศาสตร์ โดยเฉพาะข้าราชการ นั่นเพราะผม เรียนรัฐศาสตร์ และ จมปลักกับการ ความเป็น รัฐ มามาก อ่านประวัติศาสตร์ไทย อ่านพัฒนาการการเมืองไทย อ่านบทความ บทวิเคราะห์ จนวันหนึ่งก็อิ่มและวาง วางหนังสือ วางความคาดหวัง นานาต่างๆ และวางบทบาท ที่อยากเปลี่ยนแปลง ณ ถนนราชดำเนินหรือ หน้าทำเนียบ ผมกลับบ้าน มาปลูกต้นไม้ มาปลูกฝัง เล็กๆน้อยๆ กับเยาวชน และกับชาวบ้าน เพื่อนบ้าน มาทำเรื่องอื่นที่ ชุบชูจิตใจเราให้รู้สึกดีกับการเป็นมนุษย์ที่ สังกัด เชื้อ ชาติ “ไทย” ผมปลูกต้นไม้บ้าง ทำแยมผลไม้บ้าง ขายข้าวผกาอำปึลบ้างและ ทำไวน์ ผลิตภัณฑ์ที่ชาวบ้านมองว่า “ต้องห้าม” ขายบ้าง
เมื่อวาน เหมือนเดิมบทสนทนากับตาเชย เริ่มด้วยคำว่า “พี่ทำไม สิ้นหวังแท้ การเมืองไทย ?” เป็นคำที่ตาเชยชอบพูด ตอนหว่านข้าวก็พูดแบบนี้ ตอนลงมันสำปะหลัง ก็คำเดิม เลี้ยงวัว ก็ใช่ ทุกปีๆ ก็คำนี้ มาวันนี้ หันมา รับซื้อของเก่า ก็คำเดิม “ตาประยุทธ์เมื่อไหร่จะไป ?” หรือ ทำไมการเมือง เป็นแบบนี้ ?
แว๊บหนึ่ง นึกถึงคำของ โทนี่ ( ทักษิณ ชินวัตร) ที่เอ่ยกับแฟนคลับเสื้อแดงเมื่อวันก่อน ว่า ประชาธิปไตยที่เหมาะสม ( ฮ่าๆ ) ผมแอบขำเยี่ยวเล็ดเลย ที่เจอคำนี้ นักการเมือง ยังไง ก็สันดานแบบนักการเมือง เลยได้อธิบายกับตาเชยไปว่า การเมืองไทย เท่าที่ผมจำได้ อ่านมา ไม่เคยสร้างความหวังในชีวิตประชาชนคนไทย ทุกครั้งที่มีการเลือกตั้ง จะมีแค่ภาพอนาคตที่ลมๆ แล้งๆ และประชาชน ก็ไม่ได้สนใจอะไร จะพรรคไหน ที่ชะเข้ามาก็ตาม ประชาชนเลือกแล้วก็กลับไปทำมาหากิน ดิ้นรนเดิมๆ การเมืองไทย ไม่เคยมีบทบาท ชัดๆ ต่อภาวะปัญหาปากท้อง หรือ เปลี่ยนแปลงชีวิต คนไทยแบบหน้ามือเป็นหลังมือ เท่าที่พอ ทำเนาทึกทักได้ ก็อาจจะมียุคสมัยรัฐบาลทักษิณ ยุคแรก กับอานิสงส์ การเมืองที่ไปถึงคนจน ๆ และ ชาวนา ด้วยนโยบาย 30 บาท OTOP และ ราคาข้าว จากนั้นก็กลับมาสิ้นหวัง
เกือบ 10 ปีที่ผ่านมา ยิ่งหนัก การเมืองไทย ไม่ว่าพรรคไหน ไม่มีใครทำให้ประชาชน คนยากคนจนรู้สึกมีความหวัง จากการเมือง โดยเฉพาะช่วงวิกฤติล่าสุด ทั้งเศรษฐกิจ ทั้ง โควิด การเมืองไม่มีน้ำยา สร้างความหวังใดๆ ให้ประชาชนเลย
เราชาวบ้าน ต่างก้มหน้าก้มหน้า ดิ้นรน หนักกว่าเดิมด้วยซ้ำเพื่อให้อยู่รอด ให้มีพอกิน ไม่ใช่ร่ำรวย ทำงานหนักแค่เพื่อให้มีพอกิน เพราะเดี๋ยวนี้ค่าครองชีพ ชาวบ้านชนบทอย่างเรา รายรับวันละ 300-400 แทบอยู่ไม่ได้ คนจนๆ จะมีความหวังอะไรกับขีวิต แบบนี้ การเมืองแบบนี้ จะพรรคใหม่ พรรคเก่า พรรคแดง หรือ พรรคส้ม พรรคเหลือง ไม่มีพรรคไหน ทำให้คนจนๆ ชาวบ้าน อย่างเรา รู้สึกมีความหวังกับชีวิตได้เลย หรือทำให้มองเห็นภาพ อนาคต อนาคตที่รู้สึกว่าจับต้องได้ ว่า เรา ( คนจนๆ ชาวบ้านธรรมดา) จะมีชีวิตดีขึ้นแน่นอน ได้อย่างไร ราคาข้าวจะแพงขึ้นยังไง ราคาผลิตผลการเกษตร ค่าแรง ค่ารักษาพยาบาล จะดีขึ้นๆ อย่างไร
การเมืองไทย ยังไม่พัฒนามาถึง สถานะที่เป็นผู้นำความหวัง ความเปลี่ยนแปลงมาสู่จิตใจประชาชน ได้เลย... และที่สิ้นหวังหนักคือเราเอง ก็ไม่มีความหวังในตัวเอง ว่าจะทำอะไรได้ กับการเมืองไทย ณ เวลานี้
โดย อัฎธิชัย ศิริเทศ
