• Home
• Content
• สามัญชน กับการเมืองภาคประชาชน

สามัญชน กับการเมืองภาคประชาชน

1114

....

มาถึงฤดูเลือกตั้งอีกแล้ว และอีกแล้ว อาจจะยังไม่ได้พรรค หรือ ได้นักการเมืองไม่ดี เท่าไหร่ ตามความคาดหวังหลายๆ คน ไม่ค่อยถูกใจนัก ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยๆ กระบวนการได้มาซึ่งอำนาจ สูงสุด คือ อำนาจบริหารประเทศก็ยังพอกล้อมแกล้มได้ว่า มาจากประชาชน เพื่อประชาชน โดยประชาชน

กระนั้น ในแนวคิดบางสาย กลับมองว่า ภารกิจสำคัญของประชาชนนั้น ไม่ได้จบที่การเลือกตั้งเท่านั้น แต่ยังจำเป็นต้อง ติดตาม ตรวจสอบ วิพากษ์วิจารณ์ และ กดดัน เคลื่อนไหว ให้อำนาจ ให้รัฐบาล ให้นักการเมืองของตน ทำหน้าที่ต่างๆ ให้บรรลุผล ตามที่สัญญา หรือ ยังต้องทำการเคลื่อน เรียกร้อง คัดค้าน นโยบาย หรือ โครงการของรัฐ ที่ส่อ หรือ อาจจะส่งผลกระทบ ต่อชีวิต ความเป็นอยู่ ความสงบสุข ความเป็นธรรม ความเสมอภาคเท่าเทียม ก็ได้

แนวคิด สายนี้ เราเรียกว่า การเมืองภาคประชาชน เป็นการเมืองของคนเล็กคนน้อย ที่เข้าไม่ถึงศูนย์กลางอำนาจ เข้าไม่ถึง กลไก หรือ กระบวนการ ยุติธรรม เป็นคนส่วนน้อยที่ถูกกระทำ ถูกละเลย จากกลไกอำนาจหลัก อาทิ ทุน รัฐ และแม้แต่ จากประชาชนส่วนใหญ่ ที่ได้ผลประโยชน์ หรือ อานิสงส์ จากนโยบายหรือโครงการของรัฐ ซึ่งอาจจะทำเพื่อคนส่วนใหญ่ แต่ส่งผลกระทบต่อคนส่วนน้อย อาทิ การประกาศเขตอนุรักษ์ อุทยานทับที่ทำกินของชาวบ้าน โครงการสร้างเขื่อน โครงการเขตเศรษฐกิจพิเศษ นิคมอุตสาหกรรม ฯลฯ พื้นที่การต่อสู้จึงมีแค่บนท้องถนน หน้าทำเนียบ หน้าทำศาลากลางจังหวัด และรวมตัวเป็นม็อบไปเผชิญหน้า ต่อกร ต่อรอง กับผู้กระทำ หรือทำให้เกิดประเด็นออกสื่อ เพื่อให้ฝ่ายอำนาจได้ยินให้สังคมรับรู้ ตื่นตัว และให้ความเป็นธรรม

เราเปลี่ยนแปลงการปกครองมาตั้งแต่ 2475 สู้กันมากว่า 5 รุ่น หรือ 3 ชั่วอายุคน รุ่นทวด รุ่นปู่ รุ่นพ่อแม่ รุ่นผม และรุ่นลูก การเมืองไทยก็ยังมีพัฒนาการ ล่าช้า เรายังวนเวียนรัฐประหาร ซ้ำซาก และ อุปสรรคสำคัญของการพัฒนาประชาธิปไตยในประเทศนี้ คือ รัฐ โดยการควบคุมดูแล คือ ราชการ ซึ่งในกลไกนี้ ส่วนที่มีอำนาจสูงสุด คือ กองทัพ กลายเป็น โจทย์ สำคัญที่คอย บั่นทอน ทำลาย พัฒนาการทางการเมือง พูดง่ายๆ คือ กองทัพเองที่ วนเวียนรัฐประหาร โดยมีกลุ่มผลประโยชน์ บางชนชั้น คอยสนับสนุน มีส่วนร่วม ทั้งตรงและอ้อม

ประชาชนยังเข้าใจ หลักการ บทบาท และการมีส่วนร่วมทางการเมือง อย่างจำกัด ที่สำคัญ มีทัศนคติที่ไม่สมประกอบ ไม่เพียงพอ ที่จะพัฒนาการเมืองไทยให้ เข้มแข็ง ก้าวหน้าและก่อประสิทธิผลทางการเมือง นักการเมือง เมื่อเข้าไปในสภาได้ ก็ผันตัวเองไปเป็นแค่ เครื่องมือ หรือ เบี้ย บนกระดานอำนาจ ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นตัวแทนประชาชน จริงจัง ไปเป็นเด็กรับใช้นาย ไปเป็นแค่ สุนัขเฝ้าผลประโยชน์กลุ่มทุน หรือ กลุ่มอนุรักษ์นิยม คร่ำครึ ที่ไม่ยอมคาย อำนาจ ผลประโยชน์มาสู่พี่น้องประชาชน ดังนั้น การมีขบวนการภาคประชาชน จึงเป็นกลไกหนึ่งที่ แนวคิดคนบางสายเชื่อมั่น และยังเคลื่อนไหวอยู่ทุกวัน ในรูปแบบต่างๆ อาทิ กลุ่มพีมูฟ สมัชชาคนจน หรือกลุ่มผู้ประสบปัญหา ต่างๆ โดยตรง

พรรคสามัญชน ( อันนี้ ผมเข้าใจไปเอง ) มีแนวคิด เพิ่มขึ้นมา คือ เข้าไปมีบทบทในสภาให้ได้ จึงรวมตัวกันในรูปแบบพรรคการเมืองหลัก มีกรรมการ มีคณะทำงานเรื่องต่างๆ มีนโยบาย แนวคิด แนวทาง ต่อการพัฒนาประเทศ หรือ การแก้ปัญหาปากท้อง คนยากคนจน และมีการส่งผู้สมัครลงสนามการเลือกตั้ง บ้างอาจจะดูขำๆ เพราะไม่มีทางชนะ ถล่มทลาย แลนด์สไลด์ เหมือนบางพรรค แต่ถ้าคิดในแง่มุมหรือเหตุผลของ เหล่าสมาชิกก็น่าสนใจ ว่า ถ้าประชาชนคนไทย ยอมเทคะแนนให้สามัญชน มากพอได้ตัวแทน สักคนสองคน สองคนนี้ จะไปทำหน้าที่เป็นตัวแทน อย่าง สุดกำลังในสภา สภาที่คลำคล่ำไปด้วย ผู้แทนของผลประโยชน์ ไปกระทู้ถาม ไปยื่นหนังสือต่อรัฐบาล บทบาทหน้าที่ ส.ส. มีอิสระ มีช่องทางเข้าถึง ศูนย์กลางอำนาจ อย่างรัฐบาลได้มากกว่า ประชาชนทั่วไป มีสิทธิกระทู้ถาม และเข้าถึง ข้อเท็จจริง เอกสาร และการคุ้มครอง จากรัฐ และถ้า สองคนนั้น มีความรู้ มีฝีปากกกล้า กล้าพูดกล้าวิจารณ์ตรวจสอบ อย่างเข้มแข็งในสภา เท่านั้น ก็ทำให้ รัฐบาลหรือ โครงการต่างๆ สั่นคลอนได้ไม่น้อย

เรามีการเลือกตั้งแล้วก็จริงแต่เรายังอ่อนด้อย การตรวจสอบ ในระดับต่างๆ แถมในสภาก็ยังถูกครอบงำ จากซากเดนความคิดของพวกทรราชย์อำนาจนิยม ที่ฝังกลไก “วุฒิสภา” เอาไว้ ซึ่งเป็น สมบัติรัฐประหาร ที่ขัดขวางหรือลดทอน ระบอบประชาธิปไตย อย่างมาก พูดกันง่ายๆ ทิ้งทาย ถ้าใครไม่รู้จะเลือกพรรคไหน จริงๆ อย่าไปกาบัตรเสียครับ ลงให้พรรคสามัญชน เข้ามาทำหน้าที่ดู คนเหล่านี้ หลายคนเป็นของจริง ครับ เพราะพวกเขาสู้และเกิดมาจากท้องถนน รัฐสภาของประเทศนี้ ต้องมี ส.ส. จากคนเหล่านี้ไปยืนทะนงตนกระทู้ถาม ครับ!!!