30 September 2022
1275
วิธีอยู่กับงาน กับการปลุกปั้น อะไรสักสิ่ง ที่เราเริ่มจากจุดเล็กๆ คือ ความพอใจภูมิใจ และคิดตลอดเวลาว่า มันต้องดีขึ้น ดีกว่านี้อีกได้ เพราะถ้าเราสนใจให้ความสำคัญกับความล้มเหลว ความพ่ายแพ้ ความไร้ค่า หรือความขาดทุน เราจะเดินต่อไม่ได้ เราจะไม่รักในสิ่งที่เราตัดสินใจลงมือ
ถ้าเราอ่อนไหวง่าย จิตตกเร็ว หรือ เก็บงำความคิดเชิงลบ ไว้ไม่ปล่อยเราจะลุกขึ้นได้ช้า อย่างที่ใครหลายๆคนบอก คนแกร่ง ไม่สู้ คนที่ลุกขึ้นได้เร็ว เริ่มใหม่ได้เสมอ และปกป้อง ความเชื่อมั่นในตัวเอง สุดชีวิต การปกป้องจุดที่เราแพ้ได้ง่าย หรือ จุดที่ทำให้เราอ่อนแอ สูญเสียพลัง สูญเสียความเชื่อมั่น ก็เป็นวิธีหนึ่งที่สำคัญสำหรับผม เราต้องทบทวนตัวเอง เตือนตัวเอง ว่าเราไม่เก่งและเรายังต้องเรียนรู้ จะทำให้เรายอมฟัง สิ่งที่คนอื่นตำหนิติชม รวมถึงเราต้องเติมพลังไว้มากๆ เวลาเจอสถานการณ์พายุแห่งการตำหนิ หรือ ถูกวิจารณ์ อันไหนใช่ หรือ ถูก ก็รีบยอมรับ และอธิบายให้ตัวเองกระจ่าง เข้าใจ ว่ามันเพราะอะไร ถึงไม่ได้ ไม่สำเร็จ และจะสำเร็จหรือ ได้เมื่อไหร่
เมื่อวาน กรณีการพูดคุยเรื่องไปร่วมทุนที่ลาว ถึงที่สุด ผมกลับเกิดความกลัว ความกังวลแบบเฉียบพลัน เมื่อเพ่งมองตัวเอง เพราะเรานับถือตัวเอง มองตัวเองแบบตรงไปตรงมา เราทำอะไรได้ ไม่ได้ แค่ไหน เพราะอะไร แล้วก็สรุปได้ว่า ผมแค่คน หมักผลไม้ ธรรมดาๆ ไม่ใช้ ไวน์เมกเกอร์ คือ ผู้ชำนาญศาสตร์การหมักบ่ม แบบขั้นกูรู แตกฉาน สิ่งที่ถูกที่คาดหวังจากนักลงทุน (ระดับประเทศ) มันยิ่งใหญ่ จริงจังมาก มากจนผมสั่นสะเทิ้ม และวิตกจริต เฉียบพลัน แต่ก็ดี ที่ได้ตัดสินใจ เล่าความนึกคิด และข้อเท็จจริง ออกไป ความคาดหวังที่คนอื่น มอบให้เรา มันน่ากลัว สำหรับคนที่ทำอะไรได้แค่นิดๆหน่อยๆ
หลายคนอาจจะเลือก เชื่อตัวเองและสวาปามโอกาส แต่กับผม กลับปฏิเสธ เหมือนปีที่แล้ว ที่ปฏิเสธการลงนามทำสัญญาผลิตกับบริษัทจากกรุงเทพฯ เพราะเรารักสิ่งที่ทำได้เล็กๆน้อยๆนี้ และไม่อยากสูญเสีย ความศรัทธาในตัวเอง เพื่อแลกกับเงิน เงินที่ผูกมัดเรา ไว้กับ ภาระหน้าที่ ที่ยากและท้าทาย เกินความสามารถ จริงอยู่เราแอบตาโตกับตัวเลข แต่พอถึงที่สุด เราก็ต้องเรียกสติ กลับมาว่า มันเร็วเกินไป สำหรับโอกาสแบบนี้ ไม่นับรวม ความผูกมัดเอาประโยชน์จากเราทุกด้าน
ถ้าเรามีชีวิต ทำในสิ่งที่รัก และมองว่ามันคือ ศิลปะ เราจะมีความหยิ่งทะนง เราจะรู้สึกกับมันอย่างประณีต ไม่ละเลย ความใส่ใจเล็กๆน้อยๆ เพราะไม่ดูแคลน ไวน์บ้านๆของเรา เราไม่ดูแคลนลูกค้า ที่เลือกดื่มสินค้าเรา เราใส่ใจ ทุ่มเท และยอมรับผลลัพธ์ของมัน ฉะนั้น ใครจะพอใจ ชมชอบ หรือไม่ เราไม่ติดค้างในใจ นี่คือ สุดยอดของการรังสรรค์ผลงาน
ความศรัทธาในสิ่งที่เลือก และอยู่กับมัน สนทนากับมัน ทุกวันๆ ทำให้เราเหมือนได้ยินเสียงสัญญาณจริงๆ จากไหนสักแห่ง หรือ ประเดประดังส่งเสียงมา ทั่วสารทิศ จนเห็นสัญญาณว่า มันเดินไปได้ ไวน์เรากำลังเข้าไปในใจผู้คน ไวน์เรากำลังถูกยกขึ้นสนทนา จากที่นี่ ที่โน่น ที่นู้น ที่นั่น แผ่ออกไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ ทุกเสียงที่เอ่ยถึง ค่อยๆกังวานออกไป หลายครั้ง แม้หลับใหลผมก็ยังได้ยิน จนบางที ผมแอบรู้สึกว่า โรงบ่มเพิงสังกะสี เก่าๆ โสโครก เปรอะเปื้อน กลางป่า และแสนห่างไกล วันหนึ่ง โอกาส อาจจะมา ได้เราได้พลิกเปลี่ยนภาพลักษณ์ใหม่ และได้ ทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่จริงๆ ณ ท้องถิ่นบ้านเกิดตัวเอง และ ขยายอาณาจักรนี้ไปยังมิตรสหาย ชาวไร่ชาวสวน พี่น้องเรา ได้ขบวนความฝัน
ความฝัน แม้จะว่างเปล่า ยังไม่จริง จับต้องไม่ได้ แต่มันคือพลังงานที่ไร้ขอบเขต มันทำให้มนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างผม อย่างคุณ หรือ ใครหลายๆคน ลุกขึ้นทุกเช้าเพื่อไปลงมือทำ อย่างมิเคยเหนื่อยหน่าย.... ผมก็เช่นกัน
