ถ้าใครติดตามข่าวสารบ้านเมือง การเคลื่อนไหว ประเด็นต่างๆ เพื่อให้รัฐแก้ไข หรือมีมาตรการ ต่างๆ เพื่อแก้ปัญหา เพื่อกำหนด ออกเป็น กฎหมาย คำสั่ง นโยบาย ฯลฯ 1 ใน คนที่มีบทบาท มากที่สุด กับขบวนการพวกนี้ คือ นักพัฒนาเอกชน หรือ NGOs ซึ่งฝังราก เติบโตมายาวนาน 3-4 ทศวรรษ

งานพัฒนา กับ ระบอบประชาธิปไตยจึงเป็นเงาคู่ขนานกัน เพราะปัญหาชาวบ้าน ปัญหาสังคม ปัญหาความไม่เป็นธรรม ผลประทบที่เดือดร้อน และการถูกละเมิดสิทธิ์ ศักดิ์ศรีความเป็นคน บางครั้งต้องได้มาด้วยการต่อสู้ เคลื่อนไหว เรียกร้อง กดดัน และตีแผ่ออกสู่สาธารณะ ดังนั้น ระบอบการปกครอง กฎหมายบ้านเมืองที่เป็นประชาธิปไตย ที่ยอมรับสิทธิเสรีภาพของประชาชนคือ รากฐานสำคัญ ด้วยเหตุนี้ การปกป้องเสรีภาพทั้งนักเคลื่อนไหว นักพัฒนา นักวิชาการ สื่อมวลชน หรือนักกิจกรรมทางการเมืองต่างๆ คือ หัวใจ

NGOs หรือ นักพัฒนา ตลอดจนแกนนำชาวบ้าน องค์กรภาคประชาสังคม ต้องถูกคุ้มครองบทบาท เพื่อให้สามารถทำหน้าที่ทางสังคมได้ และที่สำคัญ เป็นอำนาจที่สี่ สำหรับถ่วงดุล ตรวจสอบ การทำงานของฝ่ายการเมือง

 

การเสนอร่างพระราชบัญญัติการดำเนินกิจกรรมขององค์กรไม่แสวงหากำไร พ.ศ. .... ของรัฐบาล ตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 4 มกราคม 2565 ที่ผ่านมา โดยอ้างว่า   ..”องค์กรไม่แสวงหากำไรและองค์กรภาคประชาชนทั่วประเทศที่ทำงานเพื่อประโยชน์สาธารณะ ขาดธรรมาภิบาล ไม่ปฏิบัติตามกฎหมาย มีจิตแอบแฝง มีความเกี่ยวข้องกับการฟอกเงิน จึงต้องควบคุมเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อย”....   

จึงเป็นข้อกล่าวหาที่ชั่วช้า มีอคติ และจงใจให้ร้าย ขบวนการภาคประชาชน ที่พยายามจะมีส่วนร่วมในการพัฒนาประเทศ แม้ว่า  หลายองค์กรพยายามนำเสนอ เพื่อให้รัฐบาลได้พิจารณาทบทวนความคิดในการตรากฎหมายดังกล่าว แต่ก็ยังเงียบเฉย สะท้อนให้เห็นว่า รัฐบาลที่มาจากการยึดอำนาจ และฝักใฝ่การควบคุมอำนาจเบ็ดเสร็จ พยายามทุกวิถีทางที่จะ “กำจัด”  หรือ “ควบคุม” องค์กรภาคประชาสังคม โดยเฉพาะ NGOs ที่รัฐบาลเผด็จการ มักมองว่าเป็นหอกข้างแคร่

เพราะการตรากฎหมาย ที่ไม่สอดคล้องกับเสรีภาพในการรวมกลุ่ม การชุมนุมสาธารณะ การแสดงออก และสิทธิการเข้าถึงข้อมูลข่าวสาร คือปล่อยให้ รัฐ หรือ หน่วยงานราชการ มีอำนาจ หรือ ใช้อำนาจได้ ชนิดเกินขอบเขต หรือคุกคาม สิทธิ เสรีภาพ ประชาชน  “ โดยเฉพาะอำนาจข้าราชการในการใช้ดุลพินิจว่ากิจการใดขัดต่อความสงบเรียบร้อย ขัดต่อความมั่นคงของรัฐได้ตามอำเภอใจ มีอำนาจสั่งห้ามไม่ให้มีการกระทำนั้นๆได้โดยไม่สามารถฟ้องร้องศาลปกครองได้”

 

สิทธิเสรีภาพของประชาชนถูกรับรองไว้ในกฎหมายรัฐธรรมนูญหลายฉบับ สืบทอดกันมาเป็น หัวใจของระบอบประชาธิปไตย  รวมทั้งฉบับปัจจุบัน ทั้งยังระบุในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิพลเมืองและสิทธิทางการเมืองอีกด้วย
 

นี่เป็นเรื่องสำคัญ ที่ประชาชนที่รัก สิทธิ เสรีภาพทางการเมือง การชุมชน การแสดงออกในที่สาธารณะ การศรัทธาในระบอบประชาธิปไตย ซึ่ง ไม่อาจจะยอมรับ ร่าง พระราชบัญญัติ ฉบับนี้ได้
...

“ประชาชนต้องมีสิทธิเสรีภาพในการรวมกลุ่มทางสังคม เพื่อร่วมกำหนดอนาคตของตนเองในการพัฒนาประเทศ"