• Home
• Content
• แด่ สมยศ โต๊ะหลัง ที่ประดับงามบนปฟากฟ้า “ดาวลดา”

แด่ สมยศ โต๊ะหลัง ที่ประดับงามบนปฟากฟ้า “ดาวลดา”

2138

สำหรับคนทำงานต่างถิ่น คนนอกพื้นที่ NGOs สายสื่อ หรือ พวกอยู่ขอบนอกขบวน NGOs (สาย กป.) ผมพยายามอย่างมากที่จะเกาะเกี่ยว เข้าไปร่วมขบวน ไปลงพื้นที่ ไปร่วมทุกข์สุข แลกเปลี่ยน พูดคุย ร่วมใช้ชีวิต หรือแม้แต่ ร่วมดื่ม สังสรรค์ เฮฮา

บังยศ หรือ สมยศ โต๊ะหลัง  ในความทรงจำผม เมื่อราวๆ เกือบ 20 ปีก่อน นั้นงดงาม เสมอ ทั้งในฐานะ คนทำงานพัฒนา และ ในฐานะเพื่อน ที่คบหากันเป็นมิตรสหาย อย่างจริงใจจริงจัง
 

หลังรัฐประหาร ( 2549) ผมหันหลังให้ทั้งงานและขบวน NGOs ( สาย กป.) หันหลังไปหลบเลีย ถกเถียง หาคำตอบ ตอบคำถามในตัวเอง ว่า คิดอะไร และ เลือกเดินทางไหน ท่ามกลางเสียง น้องๆ เพื่อนๆ พี่ๆ จากทางใต้ ว่า “ไอ้ไนล์ เพี้ยน” หรือ “พี่ไนล์ เป็นพันพรือ ?” “พี่ไนล์ ตัดช่องน้อยแต่พอตัว ทอดทิ้งน้องๆ “ ผมไม่ได้ตอบ หรือ โต้แย้ง ใดๆ หลบแล้วก็เงียบหายไป เพราะไม่ได้ต้องการ ถกเถียงหาการยอมรับ หรือ หาข้อสรุปร่วม เรื่อง วิธีคิดทางการเมือง หรือ รัฐประหาร  เพราะวิธีแบบนั้น สุดท้าย เราก็รอมชอมกับความผิดปกติในหลักการ “ประชาธิปไตย”

กระนั้น ผมก็ยังแอบสนทนนา หรือ ยอมปรากฏตัวพบปะ กันบ้าง กับบางคน หลังจากนั้นไม่กี่ปี หนึ่งในคนๆ นั้น ด้วย ก็คือ บังยศ ผมว่า แท้จริง คนอย่างเรา แค่การยอมรับแนวคิด หลักการกันได้  ว่า วิธีรัฐประหาร นั้น ไม่ถูกต้องในการแก้ปัญหาทางการเมือง และ ไม่ใช่แนวทางเรา เท่านี้ ผมก็พอใจแล้ว และฟื้นคืนความนับถือต่อกันได้ไม่ยาก  คนทำงานบนเส้นทาง เสรีภาพเพื่อประชาชน คนทำงานพัฒนาที่ต้องยึดโยงให้ประเทศนี้ ยอมรับ เสรีภาพ เสมอภาค และการมีส่วนร่วมของประชาชน ซึ่งระบอบที่ให้คนทำงานอย่างเรา สามารถทำภารกิจเพื่อพี่น้อง ประชาชน ชาวบ้าน ได้ ก็คือ ประชาธิปไตย

ผมห่างหายจากแวดวง เพื่อนพี่น้องนักพัฒนามานาน เกือบๆ 20  ปี เคยได้ยินมาบ้าง เรื่องการสร้างสรรค์รางวัลให้คนทำงานพัฒนา ชื่อ “รางวัลดาวลดา” ที่มาจาก เรื่องราวความดีงาม ความอุทิศชีวิต จนลมหายใจสุดท้ายของ “พี่ปาน” ทัศนีย์ รุ่งเรือง  ความดีงามนั้น กลายมาเป็นสัญลักษณ์และรางวัล ให้คนทำงานที่ทุ่มเท อุทิศชีวิตตน เพื่อปกป้อง ชุมชน ทรัพยากร และปีนี้ ผมก็ได้ยิน ชื่อ สมยศ โต๊ะหลัง ปรากฏออกมา เป็นชื่อที่ผม ก็คนหนึ่ง ที่ไม่มีข้อสงสัย และ ปิติยินดียิ่ง สำหรับ รางวัลให้ ผู้ชายคนนี้  สมยศ โต๊ะหลัง

----------------

รุ่งขึ้น หลังจากทราบข่าว พี่ปาน ประสบ อุบัติเหตุเสียชีวิต ผมเขียนบทกวี ชิ้นนี้ ลงไว้อาลัย ทันที.. ขออนุญาต นำมาเผยแพร่อีกครั้ง 

 

ไม่สิ้นปาน..........

โอ้ ฟ้าเอ๋ย ....

 เราจะพร่ำคำใด โลกใคร่รู้    คนดีอยู่ใยมาพรากให้จากสิ้น

โอ้ ทะเลเอ๋ย....

ควรมิควร  ครวญไห้อาลัยวิญญ์  ทรุดลงดินสิ้นแรงกำแหงกล้า

โอ้ คนเอ๋ย....

เศร้ามิเศร้า เจ้าฟังอย่างตั้งจิต              น้อมชีวิตสดุดีคนนี้หนา

โอ้ ใจเอ๋ย  ....

รับเถิดรับ ขับขานร่วมพรรณนา            ชื่อหญิงกล้า พิทักษ์คน ชุมชนไทย

โอ้ น้ำตาเอ๋ย ....

พรั่งพรูเถิด ให้เกิดก่อต่อศรัทธา            ให้เจิดจ้า “ปาน” “ทัศนีย์” นี้พิศมัย

โอ้ โลกเอ๋ย ...

จง “รุ่งเรือง” เนืองนองโลกคล้องใจ       รวมจิตให้ ดวงฤทัยจะนะ ณ แผ่นดิน

โอ้ เพื่อนเอ๋ย.....

หลับเถิดหลับ สถิตนิทราใต้ฟ้านี้                           สิ่งที่เพื่อนมี ใช่หลับไหล ไฟดับดิ้น

โอ้ คนไทย....

ไทยเอ๋ยไทย จงตระหนักรักษ์แผ่นดิน                   ถึง “ปาน” สิ้น ไม่สิ้น “ปาน” วิญญาณอุทิศ....

( บางถ้อยคำที่อยากกล่าวถึง ...

“ผมเพิ่งพบพี่ปาน ตอนดึกของวันที่ 13 มีค. ที่สนามหลวง ซึ่งในกระแสธารคนทำงานเช่นเรา ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร แต่ในอารามที่ดีใจ ที่ได้เจอะเจอพรรคพวก มิตรสหายเก่าๆ แก่ๆ มาจากสายใต้ ผมได้แต่ยิ้ม พยักหน้ารับรู้ว่า เราได้ทักทายกัน พี่ปานเป็นคนพูดน้อยเสมอ โดยเฉพาะกับคนที่มีบุคลิกเอะอะ โผงผางอย่างผม แต่ถ้าได้ลงไปคุย ไปสัมผัสสัมพันธ์จริงๆ พี่ปานดูแลคนอย่างละมุนละไม มีอธิบาย มีเรื่องราวชวนคุย เสมอๆ

ที่สำคัญ ผมเคยสัมภาษณ์เกี่ยวกับชีวิต ความฝันและการต่อสู้ ของเธอ ผมกล้ายืนยันได้เลยว่า “พี่ปานเป็นผู้หญิงที่ประเทศนี้มีน้อยมาก” ช่างงดงามและเข้มแข็ง....

แต่โลกก็เช่นนี้ พรากคนดี พรากความหวังและพลังใจ เราอยู่เสมอ

อาลัยพี่ปาน นักสู้เคียงข้างชาวบ้านคัดค้านท่อก๊าซ จะนะ สงขลา”

อัฎธิชัย ศิริเทศ ผู้จัดการ Thaingo Projects