11 June 2020
1784
.....
หลายวันก่อน ผมพยายามตอบโต้ การให้ความหมายที่เป็นอื่น การถูกลดทอนคุณค่าทางวัฒนธรรมด้วยการใช้อำนาจ ทำลาย ทำให้เกิดความหมายใหม่ ว่า “ไปสุรินทร์ กินสุรา” คือ วัฒนธรรมเสเพล สำมะเลเทเมา ซึ่งหลายปีมานี้ถูกปฏิเสธจากกลุ่มชนชั้นนำ ฝ่ายปกครอง และพวกประชาคมดัดจริตในเมือง อย่างหนัก
.
คนประเทศนี้ ตลอดระยะเวลาของการเปลี่ยนแปลงพัฒนา 50-60 ปี มานี่ เราถูกยัดเยียดให้เป็น ให้ทำ ให้เชื่อ มาตลอด มีคนมาบอก ว่าเราคือใคร ว่าเราเป็นอย่างไร การพูดถึงคำว่า ไปสุรินทร์ กินสุรา เป็นวลีพื้นบ้าน ซึ่งยังมีอีกหลายวลี ที่สำพันธ์กัน อาทิ “ไปสุรินทร์กินน้ำตำ ไปบุรีรัมย์ต้องตำน้ำกิน” อีสานใต้ในยุคก่อนนี้ มีความแห้งแล้งกันดาร อดอยาก ยากจน แต่ แขกไปใครมา เรากลับมีวัฒนธรรมตต้อนรับแขก ให้อิ่มหนำสำราญ เราคนเขมรมีรากวัฒนธรรมชอบความรื่นเริง หลายชนเผาในโลกนี้ มีวัฒนธรรมที่ดำเนินวิถีแบบนี้
.
วิถีชาวบ้าน หรือชาวเขมรสุรินทร์ โดยรากเดิมไม่ได้มีเป้าหมายมีชีวิตเพื่อสะสม วัตถุเงินทอง หามาได้ก็กิน ก็ดื่ม ที่เหลือก็เอาไปทำบุญ อาชีพทำนาทำไร่แค่ตามฤดูกาล ไม่ดิ้นรนมาก ไม่ยึดติดกับการดิ้นรนเพื่อความร่ำรวย ทำให้พวกชนชั้นปกครอง พวกชนชั้นนำ หงุดหงิด อยากให้ชาวบ้านมี อยากให้ชาวบ้านมีอำนาจซื้อมีเงินเสพสุข กับวัตถุ กระตุ้นให้ชาวบ้านทำงานมากขึ้น ดิ้นรนมากขึ้น เพื่อให้มีอำนาจซื้อ สร้างรายรับทางภาษีให้รัฐ กระตุ้นเศรษฐกิจโดยรวม
.
ปัจจุบัน ชาวบ้านจึงไม่มีอำนาจกำหนดชะตาชีวิต ห้ามดื่ม ห้ามกิน ห้ามละเล่น ห้ามรื่นเริง ห้ามผูกพัน สำราญสำเริง ทุกคนต้องดูแลร่างกาย ให้ดีเยี่ยมเพื่อทำงาน เหมือนเครื่องจักร หาเงินหาเงิน ตามวาทกรรมของ สถาบันดัดจริต และผลาญเงินบาป อย่าง สสส. จึงออกสปอร์ตโฆษณา ที่ชั่วช้าว่า “จนเครียดกินเหล้า” คนรวยกินได้ ไม่ถูกตีตรา ไม่ผิดแปลก แต่คนจนกิน ไม่ได้ ถูกตีตรานิยามไว้ อย่างรุนแรง
.
การพยายามมองว่า วัฒนธรรมรื่นเริง เป็นพฤติกรรมที่สำมะเลเทเมา ไร้ความดีงาม เป็นอุปสรรคต่อการพัฒนาทางเศรษฐกิจ เป็นมะเร็งร้ายทางสังคม เป็นภาพลักษณ์ที่ลบที่แย่ของคนสุรินทร์ ของคนไทย จากสายตาของชนชั้นปกครอง หรือชนชั้นนำในสังคม คนพวกนี้ มีอคติกับความเป็นวิถีชาวบ้านมาตลอด คับแคบแม้กระทั่ง เคลื่อนไหวให้ยุติการจัดงานอีเว้น สำคัญๆ ที่มีเป้าหมายเพื่อกระตุ้นการท่องเที่ยว การตลาด การค้า ในจังหวัดสุรินทร์
.
ตลอดเวลาที่ผ่านมา สังคมไทยเป็นสังคมที่กดทับ เหยียด และผลักไสให้เป็นอื่น ทางวัฒนธรรมมาตลอด ประเทศที่มีวัฒนธรรมข้าของหลวง (ข้าราชการ) เป็นแม่บท ที่คอยเหยียด คอยกดทับ วิถีชาวบ้าน
.
เราจึงอยู่กับความสัมพันธ์ จำพวก “ท่านว่า” “นายไม่ชอบ” “นายอยากให้ทำ...ให้เป็น” และเราก็ทำตามนั้น แบบนั้น อย่างนั้น ต้องใส่ผ้าไหม ต้องใส่เสื้อสีนี้ ต้องอย่างนี้ และอย่างนั้น ที่มากกว่านั้น เราก็มากดทับกันเอง เหยียดกันเอง นี่คือ รากฐานสังคมไทย
.
เราไม่เคยได้ยืนหยัด เชื่อมั่นในคุณค่าทางวัฒนธรรม ไม่เคยได้ถอดรหัส ความจริงที่มาที่ไป ว่าทำไมเรา เชื่อเช่นนั้น ทำไมเราชอบเช่นนี้ เราสนุก เราดำเนินตามเป็นวิถี อย่างรู้สึกดี เพราะว่ามันสอดคล้องกับสภาวะของความเป็นมนุษย์ในพื้นที่ ในวิถีความเชื่อ ความหมายแบบนั้น
.
เมื่อวานนี้ ผมเจอกฎหมายที่ มนุษย์จำพวกกินขี้แทนข้าว เขียน “ห้ามโพสต์ชวนเพื่อนกินเหล้า” ผมไม่รู้ว่า พวกฝรั่ง นิโกร หรือเอเชียอื่นๆ เขามีวัฒนธรรมเหมือนไทยไหม ไทยนี่ คำว่า “ชวน” นั้นเป็นสำคัญอย่างมีนัยยะ
.
โลกปัจจุบันมันเคลื่อนตัวมาเร็วมาก ด้วยเทคโนโลยีการสื่อสาร มนุษย์ไม่ได้จำกัดตัวเองอยู่ในปริมณฑลพื้นที่ทางกายภาพ เท่านั้น แต่ดำเนินชีวิตแบบใกล้ใจแต่ไกลกาย แต่อยู่ได้ด้วยเครื่องมมือสื่อสาร และการดูแลพื้นที่ตัวตน บนโซเชี่ยลคือ การดูแลชีวิต หลายคนสำคัญกว่า พื้นที่ทางกายภาพของชีวิตจริงๆ สุข ทุกข์ ร้องไห้ 24 ชม.ต่อวัน อยู่ในนั้น นี่คือความจริงบนโลกและเป็นวัฒนธรรมของมยุษย์ยุคนี้!!
.
พูดง่ายๆ คือ โทรศัพท์ได้เปลี่ยนรูปแบบความสัมพันธ์ของโลกมนุษย์ไปแล้ว ไลน์ หรือเฟสบุ้ค เป็นทุกสิ่งทุกอย่างทางจิตใจทางความสัมพันธ์ไปแล้ว แต่ถึงอย่างนั้น มนุษย์ก็ยังมีความเป็นมนุษย์ การโพสต์ใดๆ รัฐ และกลุ่มพวกดัดจริต (ที่มีโอกาสเขียนกฎหมาย) อาจจะมองว่า นั่นเป็นการโฆษณา เป็นความเสื่อมเสีย เป็นการกระตุ้น ยั่วยุ นั่นเป็นทัศนะของคนที่ไม่มีความเป็นมนุษย์ แต่ในฐานะที่ผมที่เป็นมนุษย์คนหนึ่ง เราไม่ได้สนใจเรื่องการโฆษณาสินค้าให้ใคร เราไม่ได้ผลประโยชน์ใดๆ แค่เราอยากชวนเพื่อน อยากอวดเพื่อน อยากให้เพื่อนเห็น ยั่วเย้า ไม่ใช่ยั่วยุ เพราะอยากให้เพื่อนมาร่วม อยากให้ยินดี เพื่อนเห็นบรรยากาศ อยากอวดมัน อยากให้เพื่อนหมั่นไส้ เราสร้างวัฒนธรรมอวดสุขกัน จากเครื่องมือสื่อสาร นี่คือ ศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ที่กฎหมายรัฐธรรมนูญคุ้มครอง!!
.
มันน่าแปลกใจที่รัฐ ไม่สามารถจะถอดรหัสวัฒนธรรม ในแง่มุมที่ดีงามออกมาได้ รัฐที่อยู่ภายใต้ทัศนคติพวกดัดจริต ผู้ดี และชิงชัง ความสุขชาวบ้าน ก็ยังพยายามรังควาน หาทางจับกุม ปรับ ข่มขู่ เพียงเพราะไม่ชอบเห็นประชาชนมีความสุข นี่คือ ความจริงของรัฐไทย ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของชนชั้นนำ
.
ผมพูดตลอด ว่าเราคือมนุษย์ เรามีวัฒนธรรมดีงาม เรารู้เราเห็น เราสร้างหนทางของการแบ่งปัน เราชวน เราเชิญ เราบอกเล่า บรรยากาศชีวิตเพื่อ คนที่เรารักเราผูกพันร่วมทุกข์ร่วมสุข การโพสต์ภาพดื่มกิน คือการนึกถึง การเรียกร้องให้เพื่อน พี่น้อง หยุดพัก แบ่งเวลา มาด่ำดิ่ง ดู ดื่ม นึก ทบทวน ความมีหัวจิตหัวใจ ต่อกัน ความมีสายสัมพันธ์ ในฐานะมนุษย์
.
โลกมันเปลี่ยน มันเคลื่อนไปหน้า อย่างไร เราก็พยายามที่จะมีความเป็นมนุษย์....!!
แล้วรัฐ หละ มองเราอย่างไร ?
....
จาก เกษตรกรขบถแห่งไร่ทวนลม
