อย่าเป็นคนรักชาติไทยแบบจิตแคบ
16 November 2015
907
วันนี้ ขอพูดสักเรื่อง ประเด็นเรื่อง ธงชาติไว้อาลัยฝรั่งให้ประชาชนชาวฝรั่งเศสเนื่องจากโดนวางระเบิดโดนสังหารจากกลุ่มก่การร้าย
ซึ่งคนไทยจำนวนมาก ได้เปลี่ยนสเตตัสเป็นรูปธงชาติ ผมมองว่ามันมีนัยยะเดียวคือร่วมรู้สึกอาลัยเสียใจกับผู้สูญเสีย ทำไมไปอาลัยร่วมรู้สึกกับประชาชนชาวฝรั่งเศสหละหรือครับ ก็เพราะเราอยู่ในภาวะหวาดผวาสะพรึงกลัว เฉกเช่นเดียวกัน ทำไมรู้สึกหละหรือ.. ก็เพราะเราต่างก็เป็นมนุษย์ ยิ่งเมื่อมีหัวอกเดียวกันก็ยิ่งเข้าอกเข้าใจกันมากขึ้น เข้าใจภาวะยามยากหลังจากนี้ ที่จะดำเนินชีวิตต่อไป จะกิน จะนอน จะเดิน จะคุย อะไรกับใคร ก็หวาดระแวงไปหมด ใครหละคือศัตรู ใครหละปองร้าย ใครหละมิตรแท้ ก็คนเหมือนกันทั้งนั้น
การร่วมไว้อาลัยแบบนี้ ประเด็นมันน่างดงาม ตามวิถีมนุษย์ที่เห็นแก่ความทุกข์ยากของมนุษย์ด้วยกัน กลับกลายเป็นว่ามีมนุษย์สายพันธุ์ไทยบางจำพวก ออกมาวิพากษ์วิจารณ์กระแนะกระแหนว่า ทีคนไทยทุกวันไม่เห็นไว้อาลัยขึ้นธงชาติแบบนี้ เจอแบบนี้ เรื่องมันน่างดงามก็อัปลักษณ์ขึ้นมาทันตา เพราะธรรมชาติวิถีมนุษย์ซึ่งเป็นสัตว์สังค เมื่อเห็นความทุกข์ยากของมนุษย์ด้วยกัน ย่อมอดรู้สึกเวทนาและอดปลอบใจกันไม่ได้ กรณีคนไทยในสามจังหวัดชายแดนใต้ ก็คงไม่แตกต่าง แต่นี่มันกี่ปีมาแล้ว 10 กว่าปีแล้ว หัวใจมันชาชิน แปรเปลี่ยนเป็นเบือนหน้าหนีเพราะปวดร้าวเศร้าหมอง ไม่รู้จะแสดงออกยังไง ไม่นับรากปัญหาที่สลับซับซ้อนมีทั้ง
ถูกกระทำและเป็นผู้กระทำ จนยากจะแยกแยะเพื่อแสดงออกมาอย่างซื่อๆ ง่ายๆ แบบนั้นได้ ยกเว้นพวกคิดแบบชาตินิยมจิตแคบสุดโต่ง
"ทหาร" ไม่ใช่ผู้บริสุทธิ์ ผู้ก่อการร้ายก็เช่นกัน มีหน้าที่และได้กระทำการตามหน้าที่เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ ( ข้ามเรื่องผิดถูกตามหลักมนุษยธรรมไปก่อน ) มันเป็นเรื่องที่ต้องเข้าใจรากลึกยาวนานทางประวัติศาสตร์ รากที่ยังยึดโยงกับปัจจุบันอยู่ รากลึก (ที่ไม่ลึกมาก) ซึ่งมนุษย์รักชาติ (ฉิบหาย) ไม่ยอมศึกษาทำความเข้าใจ คิดแต่จะใช้พละกำลังที่มากกว่าข่มเหงเอาตนเองถูกฝ่ายเดียว
มันจึงเกิดเหตุการต่อสู้แบบกำลังน้อยแต่ต่อยกัดตีจิกไม่เลิก นั่นก็คือก่อการร้าย
วันนี้ การออกมาตีกระทบเรื่อง ที่คนไทยตายไม่เห็นไว้อาลัย เลยสะท้อนระบบคิด สติปัญญาของคนไทยเชิงมวลรวม ที่ทั้งขาดความเข้าใจต่อตัวเองที่ยึดโยงรากลึกไปในอดีตประวัติศาสตร์ แล้วยังขาดความเห็นใจต่อคนอื่น ต่อเพื่อนร่วมโลก ขาดคุณสมบัติการมีมนุษยธรรม นั่งพร่ำบ่นแต่เรื่องการสูญเสียของตัวเองที่ผ่านไปแล้ว จนลืมไปว่าบ้านเพื่อนมีคนตายสดๆร้อนๆ ต้องไปช่วยไปแสดงความเสียใจกะเค้าบ้าง วันหน้าวันหลังทีเราบ้างเดี๋ยวเขาก็มาเคียงข้างยามยากเราคืน วนเวียนเป็นวัฏฏจักรความเมตตาอาทรต่อกัน โลกแบบนี้ไม่ใช่หรือ ที่งดงามน่าพิศมัย ?
นึกๆแล้วก็ใจหาย ทำไมประชาชนในประเทศนี้ ถึงคิดแบบนี้ได้...!!
