11 May 2015
930
แล้วเธอก็ล้มพับทิ้งขณะ
พร้อมกับสัมภาระ , สนามเป้า
ร่างทั้งร่าง ใจทั้งใจ เงาทั้งเงา
สลบลงดั่งผงเถ้าแสงตะวัน
ก้าวลงรถไฟฟ้า มหาร้อน
นครฝันขาดตอนนครฝัน
พอพลันผล็อยลอยลิ่ววิญญาณยัน
สนั่นพื้นขืนขันแข่งแรงเมือง
เธออีกเธอคว้าประคองด้วยสองแขน
กระง่อนกระแง่นหญิงสาวมิขุ่นเขื่อง
เข้าช่วยเหลือเนื้อหนังฝังฟันเฟือง
หมุนกงล้อต่อเนื่องเรื่องชีวิต
บนถนนพักตอนความอ่อนล้า
ใครจะรู้ดวงตาก็พลันปิด
ลมหายใจวิงเวียนเขียนความคิด
เป็นลมนี้อิดโรย ฤาโหยไห้
สถานีเดินทางสนามเป้า
ด้วยสายตายามเฝ้าทั้งเก่าใหม่
หากถามถึงเกิดขึ้นด้วยสิ่งใด
อากาศร้อนเกินให้พลังงาน
ฤดูนี้ชีวิตความผิดแผก
บนแผ่นดินสาแหรกคนแปลกบ้าน
BTS ลอยฟ้ามหากาฬ
ส่งวิญญาณล้มพับกับขบวน
ที่อยู่ได้ด้วยสิ่งจะจำนน
จึงอดทนต่อไปแม้ไผลผวน
การผลัดเวียน เพียรเฝ้า เท่าจำนวน
หนึ่งรถด่วนขบวนแอร์ อันแรงร้อน !
แล้วเธอก็ลุกขึ้นอย่างฝืนสู้
ไม่มีคำดูถูกว่าลาก่อน
ไปช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์มหานคร
สนามเป้ามีเงินทอนคือหัวใจ
…..
สิงหา สัตยนนท์
๒๑ มีนาคม ๕๕ บ่ายสามโมง
เขียนที่สถานนีรถไฟฟ้า BTS สนามเป้า
