• Home
• Content
• ศิลปินกากๆ

ศิลปินกากๆ

1595

มันเป็นเรื่องน่าแปลก ประหลาด และ เป็นคำถาม ว่า เป็นไปได้หรือ ?

ที่เรียกว่าแปลก คือ การถอด ฐานะความเป็นศิลปินแห่งชาติของคนที่ทำงาน สร้างผลงานมาทั้งชีวิต มากกว่านั้น ก็ยังยืนหยัดต่อสู้ กับอำนาจเผด็จการมาจนถึงวันนี้  จนเป็นที่ยอมรับในฐานะศิลปินคนสำคัญของประเทศนี้ เป็น “เอกทัคคะ” และถูกเรียกว่า ศิลปินแห่งชาติ อย่างเต็มปากเต็มคำ แต่มีคน บางคนใช้อำนาจ บาทใหญ่ “อย่างโง่ๆ” ถอดถอนฐานะนั้นออกไป

ความเป็นศิลปินที่คนทั้งแผ่นดิน รู้จัก ยอมรับและเคารพเฉกเช่น บรมครูนั้น เป็นจากจิตวิญญาณ และ สติปัญญา ยิ่งมีมาร มีมนุษย์ที่แสนโง่เขลาและจิตหยาบช้ามา ระราน ก็เหมือนมีกระดาษทราย มาขัดถูให้วับวาว ให้เห็นว่า เนื้อแท้แหงทองต่างจาก ตะกั่ว อย่างไร !!   

การถูกยอมรับ หรือรับรู้มาตลอดว่า ดวงจิตของศิลปินผู้นั้น กำลังต่อสู้กับอะไร ความดี ความงาม ความเชื่อความศรัทธา คืออะไร และเหตุใดจึงถูก ถอดถอน เราปัญญาชน ผู้คงแก่เรียนต่างรับรู้ มองเห็น

กระทรวงกากๆ หรือ กระทรวงวัฒนธรรมกำลัง ทำลาย และลดทอนตัวเอง  ทั้ง ๆ ที่ ปกติ ก็ตกต่ำ อยู่แล้ว เป็นแค่กระทรวงไร้สาระ กระทรวงกากๆ ที่ไม่มีงานทำ ไม่มีผลงาน ไม่มีสติปัญญาจะสร้างบทบาท ผลงาน  วันนี้กลับมากระทำการ ที่เรียก ว่า “โง่บัดซบ”  โดยใช้อำนาจให้น่าอับอาย  ท้าทายความดีงามที่สังคมเชิดชู กระทรวงกากๆ นี้จึงเป็นหน่วยงานที่ รับใช้ความสวะ ของคนโง่เขลาที่บ้าอำนาจ หมายถึง สนองรับความต้องการของบางคนในทางการเมือง

การปะทะกันของการเมือง การต่อสู้ เคลื่อนไหว เป็นแค่ปรากฏการณ์ปกติทางสังคมที่คนยังเหลื่อมล้ำ ยังต้องการความสามารถในการบริหารจัดการ ทรัพยากร สิทธิ เสรีภาพ ที่เสมอภาค ทัดเทียมกัน ดังนั้น ประเทศนี้ ยังไง ก็ ยังต้อง รื้อ สร้าง พัฒนา ปรับปรุง หาความบกพร่องของระบบและสร้างสัญญาประชาคม ระหว่างประชาชนกับรัฐ และประชาชนกับประชาชน  แต่ถ้าวันใดก็ตามที่มีใคร หรือ รัฐ ใช้สถาบัน หรือ องค์กร มาเป็นแค่เครื่องมือ อย่างด้อยค่า และ โง่เขลา เมื่อนั้น “หายนะ” ทางอำนาจจะมาเยือน

คิดหรือว่า การกระทำนี้ จะส่งผลกระทบต่อเจตจำนงของประชาชน หรือ จะสั่นสะท้าน สะเทือนดวงจิตศิลปินที่ทำงานมาทั้งชีวิต ต่อสู้เพื่อสิ่งที่ยิ่งใหญ่ต่อคนส่วนรวม มันเป็นการกระทำที่ “กระจอกและแสนโง่เขลามาก” ซึ่งไม่ควรจะเกิดจากกระทรวงนี้ และต่อสถานะ “ศิลปินแห่งชาติ”

“สุชาติ สวัสดิ์ศรี”  เป็นบรมครู เป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งวงการนักคิดนักเขียนและคนทำหนังสือ วารสาร ในประเทศนี้มายาวนานมาก และไม่มีปัญญาชนไทยคนใด ที่อายุมากกว่า 30  40 ปี จะ เติบโตโดยไม่ได้รับสารอาหารทางปัญญาจากผลงานของ สุชาติ สวัสดิ์ศรี มันเป็นความริยำ ที่ยากจะหาคำใดมาเอื้อนเอ่ย ออกมาได้สำหรับเหตุการณ์นี้

ประเทศที่กำลังไร้ซึ่งเสาหลัก รากฐาน ต่อหลักการความถูกต้อง ความยุติธรรม ความดีความงาม และความยืนหยัดในศักดิ์ศรี เสรีภาพ ทางการเมือง เป็นการใช้อำนาจที่ไร้ซึ่ง “วุฒิภาวะทางการเมือง” คิดแค่ อยากชนะ อยากกำจัด แล้วก็ใช้อำนาจนั้น  โง่ๆ  !!

คำถามที่น่าแปลกอีกคำถาม ก็คือ เหล่าศิลปินแห่งชาติที่ยังไม่ตาย ยังหายใจอยู่ และ ยังมีสติสัมปชัญญะ มีพุทธิปัญญาดี คิดได้ ใคร่ครวญเป็น วันนี้ กำลังทำอะไร อย่าเพิกเฉย ธุระ ไม่ใช่ หรือ สมน้ำหน้า ที่ไปต่อต้าน “ทรราช” ผมว่า นี่คือจุดจบของสถานะศิลปินแห่งชาติของประเทศนี้ และกระทรวงกากๆ ที่ชื่อ วัฒนธรรม เพราะรางวัลนี้ แท้จริง อาจจะเป็นแค่ รางวัลศิลปิน กากๆ...  ครับ

แน่นอน วาบหนึ่ง มโนนึกถึงใบหน้า “สุรชัย จันทิมาธร” พี่ใหญ่ๆ ของใครๆ หลายคน นักคิดนักเขียน อีกหลายคนอาทิ ชาติ กอบจิต สถาพร ศรีสัจจัง มกุฎ อรดี เสกสรร ประเสริฐกุล วินทร์ เลี้ยววาริน ไพวรินทร์ ขาวงาม จำลอง ฝั่งชลจิต หรือ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ และอีกหลายคน แต่คนหลัง น่าจะอยู่ในก๊วน “ศิลปินกากๆ” คงไม่แยแส ปัญหาและคำถาม นี้หรอก
 

ถ้าผมเป็นศิลปินแห่งชาติ ผมจะเอารางวัลouhไปคืน ผมอาย ครับ...!!